สารานุกรมดอกไม้พันธุ์ประหลาดสิบหกดอกที่หยั่งรากลึกอยู่ในหัวใจ ระบุลักษณะทั่วไป วิธีดูแล ข้อควรระวัง ความหมายสัญลักษณ์ในภาษาดอกไม้
ณ ที่ใดสักแห่ง ความแหลกร้าวจะถูกผลิตซ้ำ วนเวียนสลับกับการพยายามประกอบคืน ท้ายที่สุดฤดูใบไม้ผลิจะคืนสีสันให้ฤดูหนาว กลีบดอกจะงอกเงยจากกิ่งก้านแห้งผาก สองมือจะกอบกุมเสี้ยวเศษแหลมคมที่โดนเด็ดทึ้งมาฝังลงดิน ก้มลงรินรดน้ำตากล่อมให้เติบโตอย่างสวยงาม
คุณกลายเป็นแจกันเซรามิกแข็งแรงที่แหลกสลายซ้ำๆ ทนทานต่อการกัดกร่อน แต่บทจะร่วงลงก็เปราะหัก แตกสลายง่ายดาย คล้ายหัวใจของคนตกหลุมรัก
----------------------------
เมื่อมองดอกไม้ที่เพิ่งจะเบ่งบาน
ฉันจะเริ่มคิดถึงการอันตรธาน
ของน้ำหวานทุกหยดนับจากนี้
----------------------------
บางส่วนจากในเล่ม
ฉันเกลียดเธอได้ไหม
ฉันเกลียดตัวเองมามากพอแล้ว
มากเกินกว่าจะเกลียดต่อไปไหว
รับไปบ้างสิ
น้ำหนักของความรู้สึกผิด
ที่เธอไม่เคยรู้สึกน่ะ
—
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
ที่ฉันเกาท้องแมวในคาเฟ่ด้วยความรู้สึกอิจฉา
การได้เป็นสิ่งมีชีวิต
ที่เป็นที่รักของใครๆ มากมายขนาดนั้น
มันรู้สึกยังไงกันนะ
—
สีสุดท้ายก่อนหมดวัน
แสงแดดตอนนั้นไพเราะแค่ไหน
มีเพียงคนที่ตั้งใจรู้สึกเท่านั้น
ที่จะได้ยิน
–
ฉันถามหาประชาธิปไตยจากความรัก
เหมือนที่ทวงถามจากโลกใบนี้
แต่แล้วก็เช่นกัน
ความรักไม่เคารพเสียงข้างมาก
ความรักได้ยินแค่เสียงที่เข้าข้างตัวเอง
—
คุณคิดว่าตัวเองโตพอจะเข้าใจ
ว่าสักวันดอกไม้ในใจจะเหี่ยวเฉา
แต่คุณก็ยังไม่เข้าใจ
ถึงการด่วนจากไป
ก่อนเวลาอันสมควร
—
ข้อใดต่อไปนี้เป็นใจความสำคัญจากคำพูดของเขา
ก. เขารักตัวเองมากเกินไป
ข. ฉันรักเขามากเกินไป
ค. ฉันรักตัวเองน้อยเกินไป
ง. เขารักฉันน้อยเกินไป
—
เราต่างเกิดมาพร้อมความบกพร่อง
โดยผลักภาระให้ใครคนใดคนหนึ่ง
เป็นผู้เติมเต็ม
—
การหลงรักเป็นอาชญากรรมอย่างหนึ่ง
มีผู้สูญเสียตัวเองหลายราย
และผู้เจ็บอายนับไม่ถ้วน
–
เห็นฉันเป็นส้วมหรือยังไง
ที่จะมาให้เห็นหน้าได้
ก็ต่อเมื่ออยากระบายเท่านั้น
–
ฉันอยากรักตัวเอง
แต่การเริ่มรัก
ในสิ่งที่ไม่เคยถูกมองว่าน่ารัก
ช่างยากเย็นเหลือเกิน
–
ในขณะที่ฉันเกลียดเขา
ไปพร้อมๆ กับการเกลียดตัวเอง
ฉันกลับรักตัวเอง
ไปพร้อมๆ กับการรักเขาไม่ได้
–
ฉันนึกว่าการรักใคร
แล้วต้องแตกสลายหรือโดนทุบทำลาย
เป็นเพียงการอุปมาเท่านั้น
ไม่รู้เลยว่าวันหนึ่ง
จะกลายมาเป็นแจกันมือสองพิมพ์ลาย
ใช้คำเชยๆ อย่าง “แตกสลาย” บรรยายตัวเอง
–
เราบ้ากันคนละอย่าง
ฉันเอาแต่แสดงออก
เขาพร่ำบอกว่าไม่มี
–
ทุกอย่างบนโลกใบนี้ไม่ได้เศร้า
แต่เพราะฉันเศร้า
ฉันเลยเห็นความเศร้าในทุกอย่าง
รอยยิ้มของคนรอบข้าง
นำมาซึ่งการโทษตัวเองอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
–
ต้องทิ้งตัวเองอีกแค่ไหน
ถึงจะได้ตัวเองคืนมา
–
ความรักไม่ได้งอกงามจากความเศร้าโศก
น้ำตาจากความทรมาน
ไม่เคยหล่อเลี้ยงหัวใจดวงใด
คนที่อดทนเกินไป
จะเฉาตายก่อนใครเพื่อน
–
ความเจ็บปวดจะสวยงาม
ก็ต่อเมื่อผ่านมาได้แล้วเท่านั้น
หากยังคงเป็นปัจจุบัน
มันจะน่าเกลียดน่ากลัวเสมอ
-------------------------
เกี่ยวกับผู้เขียน
ภมุ ภามุ นิยามตัวเองเป็นมนุษย์กลัวผีเสื้อมือเฉาที่ปลูกดอกไม้ไม่เคยสำเร็จ หลังจากพยายามจนเลิกพยายามจึงหันมาวาดรูปดอกไม้เป็นกิจวัตรแทน เสพติดทะเลสัปดาห์ละห้าวัน นั่งมองละอองน้ำพุ่งออกจากสปริงเกอร์เป็นงานอดิเรก ร้องไห้ในบางคืนที่ฝนตกหนัก เปลี่ยนสีที่ชอบทุกสองอาทิตย์ รักวาฬเพชฌฆาตมากกว่าแมว ชอบคุยกับคนแปลกหน้า เป้าหมายของชีวิตมีอย่างเดียวคือการรอวันที่จะได้ไปเกิดใหม่เป็นบร็อคโคลีเพราะอยากเจ็บปวดน้อยลงกว่านี้หน่อย สดุดีความเป็นเด็ก ตั้งคำถามกับการเป็นผู้ใหญ่ และต่อต้านการเติบโตไปเป็นใครที่ไม่ใช่ตัวเอง
----------------------------------
Fallen เซรามิกแตกสลายและดอกไม้อื่นๆ
ผู้เขียน: ภมุ ภามุ
จำนวน: 184 หน้า ขนาด 12x16.5 cm
ราคา: 230 บาท
พิมพ์ สิงหาคม 2566
ISBN: 9786168166628
ข้อมูลเพิ่มเติม: facebook.com/P.S.Publish