บางส่วนจาก คำนำ โดย ถนอม ชาภักดี
ศิลปะ การเมือง เศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม เป็นก้อนผลึกที่มีพลวัตและสายสัมพันธ์เกาะเกี่ยวกับชีวิตของคนทุกระดับชั้นอย่างไม่แยกจากกัน การกล่าวถึงรูปธรรม/นามธรรมปฏิบัติการทางศิลปะใดๆ ไม่ว่าจะจากผู้คนชนสามัญหรือผู้คนชนชั้นนำของสังคม ย่อมชี้ให้เห็นถึงเงาร่างตัวตนอำนาจบางประการแนบชิดอยู่กับชิ้นงานนั้นๆ เสมอนัยแห่งอารมณ์ความรู้สึก การรับรู้ที่ตกตะกอนอยู่ในผลของการปฏิบัติการทางศิลปะย่อมเป็นเครื่องชี้ให้เห็นถึงสิ่งแสดงที่นำเสนอออกมาสู่สัญลักษณ์ทางการเมืองไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
บางส่วนจาก คำนำ โดย ยุกติ มุกดาวิจิตร
ด้วยการเชื่อมโยงให้เห็นว่าศิลปะกับการเมืองสัมพันธ์กันอย่างไร การเมืองทัศนาได้ดึงคนเหล่านี้กลับมายังพื้นดิน กลับมายังพื้นฐานของความเป็นศิลปะ คือความเป็นคนที่ยังต้องส้องเสพสัมพันธ์ต่อกัน หากศิลปะไม่ได้ทำเพื่อสื่อสาระบางอย่างก็คงไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร หากการสื่อสารไม่ได้เพื่อสนทนากับคนอื่น ก็คงไม่รู้ว่าจะสื่อสารไปเพื่ออะไรหากคนทำงานศิลปะยังคงต้องสื่อสารกับคนอื่นๆ กับสังคมรอบข้าง แล้วเขาจะหลุดออกไปจากสังคม หลุดออกไปจากอำนาจและการเมืองได้อย่างไร หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ศิลปินก็จะกลายเป็นลูกฟักแขวนลอยอยู่ในอวกาศของความหลงตนเอง
----------------------------------------
การเมืองทัศนา: ว่าด้วยการเมือง อำนาจ ศิลปะ และการมองเห็น สู่ความหมายทางวัฒนธรรม
ผู้เขียน บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
สำนักพิมพ์ สมมติ
พิมพ์ครั้งที่ 1 เมษายน 2565
ISBN 9786165620383