เดนฝัน : การโบกโบยของอุดมคติอันผุพัง / วาด รวี / สมมติ

ในวาระครบรอบ 25 ปี รวมเรื่องสั้นเล่มแรกของ วาด รวี
ฉบับชำระและปรับปรุงใหม่

'เดนฝัน' ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี พุทธศักราช 2542 โดยสำนักพิมพ์หนังสือใต้ดิน ในครั้งนั้น วาด รวี ผู้เขียนได้ย้อนให้เห็นบริบทก่อนการก่อเกิด 'เดนฝัน' ว่า

"...ผมเต็มไปด้วยจินตนาการเมื่อย่างเข้ามาในมหาวิทยาลัย มองสิ่งต่างๆ ด้วยความกระตือรือร้น ผมเชื่อว่าคนหนุ่มสาวที่ยังไม่โดนล้างสมองทุกคนย่อมรู้สึกเช่นนี้ มันเป็นความรู้สึกสดใหม่ เปี่ยมไปด้วยพลังการเรียนรู้ พลังการสัมผัส เราก้าวออกมาสู่โลกที่กว้างกว่าเดิม โลกที่ทรงภูมิปัญญา เรากระตือรือร้นที่จะสัมผัสมัน เรียนรู้มัน

แต่สุดท้ายเราก็พบเพียงความว่างเปล่า ไม่มีอะไรใหม่ที่นั่น มีแต่สิ่งที่แข็งทื่อ เย็นชา ไร้ชีวิต และไม่ชวนให้เรียนรู้ เนิ่นนานเข้าเราก็เฉื่อยชาลง ความกระตือรือร้นของเราก็หดหาย พลังของเราถูกใช้ไปกับการท่องบ่นกากเดนของความรู้ ความ
รู้สึกสดใหม่ของเราถูกหมักหมมอยู่ในซากของปัญญา…"

ตลอดการอ่าน ผู้อ่านจะได้สัมผัสกับ 'พลังของเรื่องสั้น' 'พลังของวัยหนุ่ม' 'พลังของการสังเกต-ครุ่นคิด' จนนำไปสู่ 'พลังของการตั้งคำถาม' ที่ผ่านนักเขียนปรากฏเป็น 'พลังของวรรณกรรม'

11 เรื่องสั้นที่รวมอยู่ในเล่มนี้ พอจะกล่าวได้ว่าเป็นผลลัพธ์ของพลังข้างต้นเหล่านั้น ที่แม้ผ่านกาลเวลามากว่า 20 ปี แต่ประเด็นต่างๆ ที่อยู่ในแต่ละเรื่องสั้น ยังคงนำมาทบทวนผ่านกาลเวลาปัจจุบันได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

วาด รวี ทิ้งคำถามหนักๆ ไว้ในหลากหลายประเด็น อาจเป็นคาแรคเตอร์ส่วนตัวหรือเป็นธรรมชาติในงานเขียนประเภทเรื่องสั้น ที่มักก่อเกิด 'คำถาม' และให้ผู้อ่านเป็นคนค้นหา 'คำตอบ' ดังที่ เวียง-วชิระ บัวสนธ์ ได้ตั้งข้อสังเกตไว้

"...รวมเรื่องสั้นชุด ‘เดนฝัน’ ของ วาด รวี น่าจะมีสถานะของ ‘วรรณกรรมแห่งคำถาม’ มากกว่า ‘วรรณกรรมแห่งคำตอบ’ ยิ่งเมื่อพิจารณาอย่างละเอียดถ้วนถี่ ก็ยิ่งจะพบว่าเป็นไปได้มากทีเดียวที่ วาด รวี ได้อาศัยสถานะของเรื่องสั้นที่ว่านี้ไปปลุกให้ผู้อ่านมีทางเลือกเพียงสองกรณีเท่านั้น นั่นคือ หากไม่ฉุกใจ ก็ต้องไต่ถาม ตามที่เขาแวะมาสะกิดครั้งแล้วครั้งเล่าในหัวข้อต่างๆ ...กระตุ้นเตือนให้ผู้อ่านรู้จักฉุกคิด กระทั่งต้องตั้งคำถามนี่เอง ที่ผมอยากสรุปว่าเป็นแก่นแกนสำคัญในรวมเรื่องสั้นชุดนี้ของ วาด รวี..."

เป็นไปได้ไหมว่า เราอาจทำการสืบค้นร่องรอยบางอย่างของผู้เขียน ผ่านในรวมเรื่องสั้นเล่มแรกของเขา

Quote

1. ผมสงสัยตัวเองมานานแล้วว่าผมเป็นเด็กแบบไหนกัน เป็นสิ่งที่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก โดยปกติคนทั่วไปมักจะคิดว่าผมค่อนข้างเรียบร้อย หัวอ่อน และว่านอนสอนง่าย ซึ่งผมก็มักแสดงออกอย่างนั้นเสียด้วย แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือผมมีระเบิดลูกเล็กๆ อยู่ข้างใน
-- จากเรื่องสั้น 'นักเรียนคนสุดท้าย'

2. เมื่อเราค้นพบบางสิ่งในตัวเรา บางสิ่งที่จริงอย่างยิ่ง เรารู้ว่ามันจริงแน่นอนอย่างไม่มีข้อสงสัย สิ่งนี้เองที่จะทำให้เราไม่หวั่นไหว สิ่งนี้เองที่จะชี้ให้เรารู้ว่าเราควรเดินไปทางไหน
-- จากผู้เขียน ฉบับพิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2542

3. ที่แห่งนี้ไม่มีสิ่งใดให้หวังและรอคอยอีกแล้ว ถ้าไม่รีบตัดสินใจก้าวต่อไป เราทุกคนคงต้องกลบฝังตัวเองอยู่ในดินแดนที่ปกคลุมด้วยความมืดและความกลัวแห่งนี้ในท้ายที่สุด
-- จากเรื่องสั้น 'เหล่าผู้จุดไฟ'

-----

เดนฝัน : การโบกโบยของอุดมคติอันผุพัง
(รวมเรื่องสั้นเล่มแรกของ วาด รวี)
วาด รวี เขียน
ปิยะวิทย์ เทพอำนวยสกุล บรรณาธิการ
DESIGN สมมติ STUDIO จิรวัฒน์ รอดอิ่ม
พิมพ์ครั้งที่สอง มีนาคม 2567
จำนวน 264 หน้า
ราคาปก 300 บาท
ISBN  9786165620611